Celem standardu jest określenie wymagań jakościowych dla bakłażanów, po ich przygotowaniu i zapakowaniu.
A. Wymagania minimalne
We wszystkich klasach jakości, uwzględniając szczegółowe wymagania dla każdej klasy oraz dopuszczalne tolerancje, bakłażany powinny być:
- całe,
- o świeżym wyglądzie,
- jędrne,
- zdrowe; nie dopuszcza się bakłażanów z objawami gnicia lub takiego zepsucia, które czynią je niezdatnymi do spożycia,
- czyste, praktycznie wolne od jakichkolwiek widocznych zanieczyszczeń obcych,
- z kielichem i szypułką, które mogą być lekko uszkodzone,
- wystarczająco rozwinięte, bez włóknistego lub zdrewniałego miąższu i bez nadmiernie rozwiniętych nasion,
- bez nadmiernego zawilgocenia powierzchniowego,
- bez obcych zapachów i/lub smaków.
Stopień rozwoju i jakość bakłażanów powinny być takie, aby mogły one:
- wytrzymać transport i manipulacje,
- dotrzeć do miejsca przeznaczenia zachowując zadowalającą jakość.
B. Podział na klasy jakości
Bakłażany dzieli się na dwie niżej określone klasy jakości:
a) Klasa I
Bakłażany w tej klasie powinny być dobrej jakości i powinny posiadać cechy charakterystyczne dla odmiany. Powinny być praktycznie wolne od oparzelin słonecznych.
Jednakże dopuszcza się następujące niewielkie wady, pod warunkiem, że nie wpływają one ujemnie na ogólny wygląd bakłażanów, ich jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:
- niewielkie wady kształtu,
- niewielkie odbarwienie przy szypułce,
- niewielkie odgniecenia i/lub niewielkie zabliźnione pęknięcia o powierzchni nie większej niż 3 cm2.
b) Klasa II
Do tej klasy zalicza się bakłażany, które nie odpowiadają wymaganiom klasy I, ale spełniają wyżej określone wymagania minimalne.
Dopuszcza się następujące wady, pod warunkiem, że bakłażany zachowają swoje cechy charakterystyczne co do jakości i prezentacji w opakowaniu:
- wady kształtu,
- wady barwy,
- niewielkie oparzeliny słoneczne o powierzchni nie większej niż 4 cm2,
- niewielkie wady powierzchniowe o powierzchni nie większej niż 4 cm2.